এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৩৬)
ভাৰত পুৰাণ কথা বহল বিস্তৰ।
কলিৰ শেষত অতি অল্পমতি নৰ॥
শুনিবে আজৰি নাই ভাগৱত গীতা।
ৰোগাৰিষ্ট দেহাতাতে বিষয়ৰ চিন্তা॥ ১৮০ ॥
অষ্টাদশ পুৰাণ ভাৰত শাস্ত্ৰ যত।
বহুকাল পঢ়ি শুনি জানে আৰ তত্ত্ব॥
আয়ু বেলা নপাৱে, শুনিবে আছে ৰঙ্গ।
তাতে সে সংক্ষেপি কলোঁ কথাৰ প্ৰসঙ্গ॥ ১৮১ ॥
শুনা ভাৰতৰ কহোঁ সাৰতত্ত্ব মৰ্ম্ম।
যদি প্ৰাণ যায় তাতো নেৰিবাহা ধৰ্ম্ম॥
ধৰ্ম্মক নেৰয় যিটো তাৰ বশ্য হৰি।
ধৰ্ম্মিষ্টক ৰাখা কৃষ্ণে অধৰ্ম্মিক মাৰি॥ ১৮২ ॥
অন্যায়ে ৰাখন্ত হৰি নিজ ভকতক।
ভকতবৎসল জানি ভজা মাধৱক॥
কহে কবিৰাজ মিশ্ৰে মাধৱৰ দাস।
বোলা ৰাম ৰাম পাপ হৌক সৰ্ব্বনাশ॥ ১৮৩ ॥
ছন্দ।
পাচে দুৰ্য্যোধন ভীমসেন।
চক্ৰাকাৰে ফুৰে যম যেন॥
দুইকো দুই হানে ছল পায়।
গদায়ে গদাক অন্তৰায়॥ ১৮৪ ॥
