এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(২৭)
সবে জীৱ এৰিলেক এগুটীক পাই।
তাতে সে দিলোঁহো শাপ হেনয় বিলায়॥ ১৩৬ ॥
দুখ দিলে পৰক আপুনি দুখ পায়।
পূৰ্ব্বৰ বচন এৰিবাক নোজোৱাই।
তোমাসাক চান্তেত ভো কিছু কৰোঁ ভাল॥
সবে কন্যা সমানে কৰোক প্ৰতিপাল॥ ১৩৭॥
পঞ্চদশ দিনে কলাক্ষয় বৃদ্ধি হৌক।
দুয়ো বাক্য সত্য হোক জগতে দেখোক॥
সৰস্বতী স্নানিলে গুছুক ক্লেশবিষ।
শুনিয়া চন্দ্ৰৰ ভৈলা পৰম হৰিষ॥ ১৩৮ ॥
সৰস্বতী স্নানি ভৈলা নিৰ্ম্মল আভাষ।
সেহি দিনা হন্তে নাম থাকিল প্ৰভাষ॥
যত মহাপাপ তান বতাসতে হৰে।
বিধিৱতে স্নানিলে মুকুতি পাৱে নৰে॥ ১৩৯ ॥
মাধৱৰ প্ৰিয়া জগমাতা বাঘেশ্বৰী।
জগত তাৰিতে মহাতীৰ্থ ৰূপ ধৰি॥
মাঘৰ পূৰ্ণিমা দিনা ষাৰ জল পানে।
ব্ৰত বিধি অনুসৰি সৰ্ব্বশাস্ত্ৰ জানে॥ ১৪০ ॥
হেন সৰস্বতী পুষ্প অতি যে পুষ্কৰ।
বিলম্ব লক্ষণ যে গন্ধৰ্ব্বতীৰ্থ সাৰ॥
সৰস্বতী মোক্ষতীৰ্থ ইসব কৰিলোঁ।
পাচে মৈত্ৰেৱৰ আশ্ৰমত প্ৰবেশিলো॥ ১৪১ ॥
