এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ২০ )
কৰে গদা ধৰি ধাৱে যেন দুই যম।
দানৱ মানৱ দেৱ তাতে নাহি সম॥
মাধৱৰ বচনক ভীম সেনে শুনি।
পৰম উৎসৱে বাজ ভৈলন্ত আপুনি॥ ৯৯॥
নকৰিবা ভয় প্ৰভু জগত নিবাস।
কৌৰৱৰ অন্তক আছোঁহো তযু দাস॥
যাৰ কক্ষত নষ্ট হুবে চৰাচৰ।
আপুনি সহায় যাৰ হেন গদাধৰ॥ ১০০॥
আজি মোৰ বীৰত্ব দেখিয়ো বাসুদেৱ।
মাৰোঁ দুৰ্য্যোধনক ৰাখন্তা নাহি কেৱ॥
হেৰা আসি পাইলোঁ দেখা গদাক উধায়।
ভীমৰ গদাৰ যশ কহে ঠাই ঠাই॥ ১০১॥
ধনুৰ্দ্ধৰ ধনঞ্জয় গদাধৰ ভীম।।
বধিলোঁহো জটাসুৰ ৰাক্ষস হিড়ীম্ব॥
বক কীচকক বধিলোঁহো জৰাসন্ধ।
আজি দুৰ্য্যোধনৰ কৰোঁহো সীমাবন্ধ॥ ১০২॥
এহি বুলি গদা ধৰি ভীম মহাবল।
ঠিৱ ভৈল বিক্ৰমে যেহেন হিমাচল॥
হেন দেখি জয় জয় কৰে সৰ্ব্বজন।
সাধু সাধু বুলি প্ৰশংসিলা ৰাজাগণ॥ ১০৩॥
ধন্য ভীমসেন বীৰ বংশৰ উদ্ধাৰ।
সাধিয়া দিয়োক জেষ্ট ভাইৰ ৰাজ্যভাৰ॥
