এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ১২ )
শুন শুন পাপি দুৰ্য্যোধন দুৰাচাৰ।
জলত পশিলি কেনে এৰি ৰাজ্যভাৰ॥ ৫১॥
পাঞ্চগ্ৰাম মাগিয়া পঠাইলোঁ মাধৱক।
নেদো বুলি যুজিয়া মৰাইলি বান্ধৱক॥
শুঁচী অগ্ৰে ভেদিবাক নেদিলাহা ভূমি।
এবে কেনে জলমাজে লোকাইলাহা তুমি॥ ৫২॥
ধিক ধিক তোহোৰ জীৱন অকাৰণ।
বীৰহুয়া এৰি কেনে প্ৰতিজ্ঞা বচন॥
সবকে মৰায়া জীৱে, নিন্দিত জীৱন।
দেশে দেশে শুনিয়া হাসিবে ৰাজাগণ॥ ৫৩॥
নিৰ্ম্মল যশস্যা তোৰ পুৰুষ খিয়াতি।
তাক কেনে এৰিলি বৰ্ব্বৰ পশুজাতি॥
দুৰ্য্যোধন বদতি শুনিয়ে যুধিষ্ঠিৰ।
অকাৰণে নিন্দস বীৰক হুয়া বীৰ॥ ৫৪॥
ৰণত ভৈলোহোঁ শ্ৰান্ত পৰাজিত বলে।
হয় হস্তি ৰথ মোৰ সেৱক সকলে॥
সেৱক বিনাই বিশ্ৰামত সুখ নাই।
সিকাৰণে জলমাঝে আছোঁহো লোকাই॥ ৫৫॥
যি বুলিলা বীৰ যশে ঢাকিল ধৰণী।
কুৰুকুলে জাত দুৰ্য্যোধন অগ্ৰগণি॥
পুৰুষ খিয়াতি সত্যবাদী বীৰসাৰ।
ই সব বচনে দদা কৰোঁ নমস্কাৰ॥ ৫৬॥
