এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(১০)
বীৰত্ব কৰিয়া খেদি আসে পাণ্ডুগণ।
কোন ৰথি হৈবেবো সাৰথি হৈবে কোন॥ ৪০॥
হেন দুঃখ যানি মনে ৰৈলা তিনি বীৰ।
পাচে দুৰ্য্যোধনক দেখিল যুধিষ্ঠিৰ॥
কৌৰৱ ৰাজাৰ স্মৰি দাৰুণ কৰ্ম্মক।
মাতিবে লাগিলা ধৰ্ম্মে সম্বুধি কৃষ্ণক॥ ৪১॥
দেখিয়োক বল প্ৰভু কৌৰব ৰাজাৰ।
জলকে কৰিয়া স্থল আছে দুৰাচাৰ॥
গদাৰ পাত বেগে জল দূৰ কৰে।
তাত পলাই ৰহিলন্ত প্ৰাণৰ কাতৰে॥ ৪২॥
পলোৱা জনক খেদি মাৰিবাক দোষ।
দেখি ধৰ্ম্ম নৃপতি কৰন্ত অসন্তোষ॥
মাধৱে বোল দদা শুনা ধৰ্ম্মৰাজ।
নাজানাহা ধৰ্ম্ম কৰিবাহা কোন কাজ॥ ৪৩॥
প্ৰবৰ্ত্তি পথত বেদে কহে হেন কাজ।
ৰাজা নেমাৰিলে নুহি অকণ্টক ৰাজ॥
পৰম অধৰ্ম্মি দুৰ্যোধন দুৰাচাৰ।
অধৰ্ম্ম প্ৰবৃত্তি ভৈল অধৰ্ম্ম আছাৰ॥ ৪৪॥
হেলিলেক পিতৃ মাতৃ গুৰুজন বাক।
মনে মহা শ্ৰেষ্ঠ মানিলেক আপোনাক॥
নীতিক এৰিয়া বাক্য বুলিল ডাঙ্গৰ।
পিতামহ গুৰু বন্ধু মৰাইল সোদৰ॥ ৪৫॥
