এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৫
জঙ্ঘাসুৰ বধ
ছেগে বৃকোদৰে গদা দৃঢ়মুষ্টি ধৰি।
হৃদয়ত কোবক বসাইলা টান কৰি॥
পৰিলেক গদা তান শৰীৰ সন্ধানে।
অগ্নিৰ কণিকা উফৰিলা তেতিক্ষণে॥ ১৬২
তথাপিতো জঙ্ঘাসুৰে দুখ নপাৱয়।
ভীমৰ গদাৰ কোবে পৰ্ব্বত ভাঙ্গয়॥
ভীমক মাবিবে মনে ফুৰে ছিদ্ৰ চাই।
মদমত্ত নাগে যেন মাথক কম্পায়॥
গদাৰ উপৰে গদা পৰে বাৰম্বাৰ।
অগনিৰ কণিকা নিকালে জাতিষ্কাৰ॥
ছেগ চাই বৃকোদৰে পাছ ভিতি চাইলা।
ৰথৰ ইন্দুৰ সব কোবাইবে লৈলা॥ ১৬৪
পৰম প্ৰচণ্ড বৃকোদৰ বীৰবৰ।
তান কোবে লোম নৰলয় ইন্দুৰৰ॥
জঙ্ঘাসুৰে বোলে কিনো আচল দুৰ্জ্জয়।
একমুণ্ড-নৰগোট পাকত ঘূৰয়॥ ১৬৫
মায়া সম বেগে বীৰ ঘূৰিয়া ফুৰয়।
চল পালে কোনোমতে কোবেক দিয়য়॥
তাৰ চলে ঘূৰোঁ বুলি অসুৰে হাসিলা।
তেতিক্ষণে বৃকোদৰ মাথাত চড়িলা॥ ১৬৬
মাথাত চড়ন্তে জঙ্ঘাসুৰে নজানিলা।
ভীমৰ হাতৰ গদা হুঁসকি পৰিলা॥
