এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৩
কৰ্ণ পৰ্ব্ব।
ব্ৰহ্মা আদি দেবে যাক দুৰ্লভ মানন্ত।
আমাক এতেকে কিয়া বোলা ভগৱন্ত॥ ২৮০॥
অজ্ঞান সাগৰে তল যাও দুয়ো ভাই।
ক্ৰোধ নামে চাণ্ডালক সহন নযায়॥
নপাও পাৰ পৰি মোহ সাগৰত।
তুমি প্ৰভু আমাক ৰাখিলা অভ্যাসত॥ ২৮১॥
এহি বুলি যুধিষ্ঠিৰে কৃষ্ণৰ চৰণে।
পুনৰুপি ফিৰি আসি বসিলা আসনে॥
সলোতক মুখে দুখে লাজে অতিশয়।
হুয়োক প্ৰসন্ন বুলিলেক ধনঞ্জয়॥ ২৮২॥
চৰণত পৰিয়াছে ধনঞ্জয় বীৰ।
হেন দেখি সাবতি ধৰিলা যুধিষ্ঠিৰ॥
কনিষ্ঠৰ স্নেহে নয়নৰ বহে জল।
অৰ্জ্জুনক বোলে এবে শুনা মহাবল॥ ২৮৩॥
ক্ৰন্দনত গদ গদ বাক্য লাসে মুখে।
দণ্ড দুই মান আখি পুছিলন্ত সুখে॥
এহি মতে প্ৰেম ভাৱে দুহাঙ্কো দুয়ো চাই।
গলাগলি কৰিয়া কান্দিলা দুয়ো ভাই॥ ২৮৪॥
অৰ্জ্জুন বদতি দাদা আদেশ নৃপতি।
যুধিষ্ঠিৰে বোলে বাপু শুনিও সম্প্ৰতি॥
দুৰাচাৰ পাপী কৰ্ণে যি কৰিলে মোক।
অদ্যাপিয়ো তাহাঙ্ক স্মৰণ বৰ শোক॥ ২৮৫॥
