এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪ৰ্থ দৃশ্য]
৪১
কৃষ্ণ লীলা
(দুৱৰীৰ প্ৰবেশ)
দুৱৰী। আজ্ঞা হওক মহাৰাজ কি সাধিব দাসে।
কংস। এই দণ্ডে মাতি আণ ইয়ালৈ তই
চানুৰ মুষ্টিক আদি বীৰ মাল যত।
প্ৰয়োজন হেতু এতিয়াই লাগে মোক।
দুৱৰী। যিবা আজ্ঞা মহাৰাজ [প্ৰস্থান]
(ৰাণীৰ প্ৰবেশ)।
ৰাণী। স্বামিন, যদুকুলপতি, অধীশ্বৰ
পৃথিবীৰ, কি কাৰণে এনে উৎসবৰ
আয়োজন আজি। দুঃস্বপ্ন দেখিলোঁ প্ৰভু
মোৰ যেন অকস্মাৎ ৰাণীৰ মুকুট
খহি গ'ল। ওপৰৰ দাঁত পাৰি গল সৰি।
ভয়তে কাতৰা মই। কওকচোন
সচাঁনে বাতৰি? কালি হেনো ৰামকানু
নন্দৰ দুলালযুগসমে যুজ হব।
চানুৰ মুষ্টিক আদি বীৰ সকলৰ।
অতি সুকুমাৰ দেহা হেনো দুয়ো অতি
শিশুমতি। পুৰনাৰীগণে বিষাদ
ব্যথিত হৈ জনাইছে মোক। বহু ৰজা
বহু নৰ সমবেত হব। গীত বাদ্য
ৰঙ্গৰসে প্ৰেম আলাপনে তুষি যত
অতিথিক শান্ত চিত্তে দিয়ক বিদায়।
কাষ নাই মাল যুজ, হাতী যুজ আদি
উৎসবত।
