এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৬
[৫ম অঙ্ক
কৃষ্ণলীলা
ভকত হিয়াত। ৰজাক নকৰে ভয়⸺
প্ৰেমৰ ডোলেৰে বান্ধে মাথোঁ। কি শকট বান্ধ!
ঘৰৰ কামত ব্যস্ত জননী যেতিয়া।
যাব খোজে আঁতৰি শিশুৰ পৰা দূৰ,
ক্ষুদ্ৰ হাত তুলি অভিমানী শিশুটিয়ে
কয় “নিদিওঁ যাবলৈ তোক,” প্ৰেমৰ
শাসন উপেক্ষিব নোৱাৰে জননী।
প্ৰেম সুধা পৃথিবীত শ্ৰেষ্ঠ দান ঈশ্বৰৰ।
শ্ৰীদাম। কানাই, তুমি মহাৰাজ হৈছা সেই দেখি আমি মাতিছোঁ দেখি খং
কৰি মনে মনে আছা দেখোন।
(কৃষ্ণয় ডিঙ্গিত সাৱটী ধৰি গায় )
গীত
আহাঁ আহাঁ প্ৰিয় কাষলৈ
হিয়াত।সাবটি।পৰম সাদৰে
প্ৰিয় মুখখনি চাম মই।
নহওঁ নহওঁ ৰাজ ৰাজেশ্বৰ
আহাঁ প্ৰিয় মোৰ প্ৰাণৰ সোদৰ
প্ৰাণৰ কানাই বলাই আমি
ব্ৰজৰ গোপাল দুয়ো ঐ।
সুদাম। বাৰু কানাই, তুমি হেনো আৰু বৃন্দাবলৈ নোযোৱা নহয় নে?
তুমি নগলে আমি কেনেকে থাকিম বাৰু?
কৃষ্ণ। যাম ভাই আকৌ যাম, তাত মই সদায় থাকিম আৰু সদায়
আছোঁ।
