পৃষ্ঠা:কুলাচল বধ.djvu/৩৯৪

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কুলাচল-খ। ঠিখ অসুৰ ৰাক্ষস বীৰবৰ। মনুষ্যৰ হাতে ধছিদ্ৰ শঙ্কৰৰ। এহিবাক্য ব্ৰহ্মাই বুলিয়া হয়। হেন শুনি আমৰাৰ ভৈল মহাভয়। অনেক প্ৰকাৰে ব্ৰহ্মইন্দ্ৰে বৃলিল। অ শ মে জয় বৰক দিল। ইন্দ্ৰে চাৰিখন জিলা বিমান উত্তম। তিনি ত্ৰিংশনি যুদ্ধ কৰি সুম। চাৰিয়ে ভ্ৰাতৃক সিটো ৰণত ঢালিল। অগতিৰ কৃপাণে পুনৰাৰ জল। পাছে তিনিবাৰ কাটিলেৰু নয়। মহেশৰ বৰে সিটে গোট নময়। আকাশৰ বচন শুনিয়া বৃকে। কোবাই তাজিলা গুগু তাহাৰ সৰ। তা ও তেজে তৈলা ভয়। ছিলে খায় সেৰ মনুষ্যৰ। আকাশৰ বীজ সিটে হুমছিল জাত। এতেকৰে হত্যা লাগিল জাত। ফলে দিন চিতি লাহোহে খাত। পাশেৰ বা নিলি না।