পৃষ্ঠা:কুলাচল বধ.djvu/২০১

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কুলাচল বধ। শুনা সভা ইটো পদ, পৰম ৰহস্য বিদগ্ধ ইহাৰ অৰণে অপমৃত্যু দূৰ ৰাই। আক একৰি যিটো জানে, গায় নয় অপু সিটো অকালে বৈকুণ্ঠত পাৰে ঠাই। ভাৰত ভূষণ অল্পমতি, ৰচিলা লোড়ি ছন্দ গতি অগাধ সমুদ্ৰ বনপৰ কথা সাৰ। বৈপাষণ মহামুনিৰৰে, গুণ সংহিতা নিৰন্তৰে এক বাক্য কৰি যতনে কৈলা এচাৰ। তাহক চাহিয়া আৰ, যেন মতি লৈল আমাৰ ৰচিলো পাৰ বৈৰ গুণনাম। জানি সশল সাধুনে, কৰ চৰণ ধৰি ম উক্ত কৰি কি ঘুমিয়েৰু ৰাম ৰাম।

মুনিয়ে বোলয় পীৰ আত।
কৈয়ে পাছ পাৰি মে।
মিতে জীলত পৰি ৰিকাই।
বিৰ ৰিজা নিতে চাই।
কৰেন নোম এক।