এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭
কুমৰ-হৰণ
ক্ষুৰপতি বাণ কুম্ভে যুড়িলেক আনি।
হানিলেক বীৰে শৰ কৰ্ণমানে টানি॥
সেহি শৰে কুমৰক কাটি স্তম্ভগোট।
বাহু দাম্ফি মাৰি কুম্ভে কৰয় আস্ফোট॥
স্তম্ভ ছেদে অনিৰুদ্ধ বিনাস্ত্ৰ ভৈলন্ত।
মনে মনে অনিৰুদ্ধে সূৰ্য্যক ধিয়ান্ত॥
নমো দিবাকৰ দেৱ জগতৰ সাক্ষী।
চৰাচৰ জগতৰ তুমি নিজ আখি॥
তোমাৰ উদয়ে দিন হোৱে সুপ্ৰভাত।
ৰক্ষা কৰা দিবাকৰ প্ৰণামো তোমাক॥
তুষ্ট হুয়া ধনুশৰ দিলা দিবাকৰ।
দীপ্তি কৰি আসে আকাশত ধনু শৰ॥
আলগতে হাত মেলি ধৰিলা কুমৰ।
ত্ৰিশূল ধৰিয়া যেন উৎপন্ন হৰ॥
ধনু ধৰি অনিৰুদ্ধে কৰিয়া মণ্ডলী।
চক্ৰাকাৰ কৰি ফুৰাইলন্ত মহাবলী॥
আকৰ্ণ পূৰিয়া বীৰে কৰিলা টঙ্কাৰ।
পূৰিলেক দিশপাশ সকলে সংসাৰ॥
বাণ কটকত লাগি গৈল উসমিস।
যুদ্ধ পৰিহৰি প্ৰজা পলাই দশোদিশ॥
