এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৪
কুমৰ-হৰণ
গোবিন্দৰ নাতি কামদেৱৰ তনয়।
মোৰ নাম অনিৰুদ্ধ জানিবা নিশ্চয়॥
তযু দশ পুত্ৰ আইল মতিত অবোধ।
মোক গালি পাৰে দেখি উঠি গৈল ক্ৰোধ॥
তথাপি ক্ষমিলো ধৰিবাক চাৱে মোক।
সি কাৰণে মাৰিলো তোমাৰ দশ পোক॥
হেন জানি মোৰ যত দোষ ক্ষমিয়োক।
তুমিসে শ্বশুৰ এবে গৃহে চলিয়োক॥
হেন শুনি কোপে জ্বলি গৈলা বাণ ৰায়।
অগনিত ঘৃত যেন তেহ্নয় পৰাই॥
অৰে অৰে চোৰ তোৰ এতমান হিউ।
দশ পুত্ৰ মাৰিলি হৰিলি মোৰ জিউ॥
কৃষ্ণক যে দেখাৱস তাত নাহি ডৰ।
আউৰ জীৱনক লাগি কৰস কাতৰ॥
ধৰ ধৰ বুলি আদেশিলা বাণ ৰাজা॥
তুমুল কৰিয়া বেঢ়িলেক সবে প্ৰজা॥
হস্তী কান্ধে কুমৰক বেঢ়িলা মাহুতে।
ঘোৰা ছুটি দিয়া পাছে ৰহিলা ৰাহুতে॥
ৰথীগণে বেঢ়িলেক ৰথে গতি কৰি।
পদাতি বেঢ়িলে গই খাণ্ডা বাৰু ধৰি।
