এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৪
কুমৰ-হৰণ
গোবিন্দ বোলন্ত সবে এৰা মন কষ্ট।
মোহোৰ নাতিৰ একো থানে নাই নষ্ট॥
ৰূপে গুণে বলে বীৰ্য্যে মোহৰ সমান।
কোনে কি কৰিবে পাৰে নিউক যথাস্থান॥
ভূত ভবিষ্যত প্ৰভু জানন্ত সকলে।
শোক দুঃখ সবাৰো গুচাইলা বাক্য বলে॥
কৃষ্ণৰ বচনে শোক এৰিলন্ত মনে।
বিষাদ নকৰি থাকিলন্ত সৰ্ব্বজনে॥
যেবে চিত্ৰলেখা কুমৰক লৈয়া যাই।
বুলিলন্ত অনিৰুদ্ধে তাইৰ মুখ চাই॥
সত্বৰে সুন্দৰি মোক দিয়া আলিঙ্গন।
তোমাৰ অন্তৰে মোক দহয় মদন॥
এই বুলি অনিৰুদ্ধে চাপিলন্ত পাশে।
কৰযোড়ে বোলে তাই মনত তৰাসে॥
সেৱকিনী বুলি তুমি জানিয়োক মোক।
খুদ খাই নষ্ট কৰা অমৃতৰ ভোগ॥
ঊষা নামে সখী আছে তযু প্ৰিয়া নাৰী।
সৰ্ব্বাঙ্গ সুন্দৰী তেহোঁ মই কোন চাৰী॥
দণ্ডী কৰি সখী যাতো পঠাইল আমাক।
সিকাৰণে আইলো প্ৰভু তোমাক নিবাক॥
