এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮
কুমৰ-হৰণ
যদি নষ্ট কন্যা বিহা দেই মাৱে বাপে৷
একৈশ পুৰুষ ভুঞ্জে নৰ্ক সেই পাপে॥
আৰো শুনি আছো মই ভাৰত পুৰাণ৷
জীউ দুষ্টা ভৈলে পিতৃ চণ্ডাল সমান॥
চৱাল কালত বাপে ৰাখিবে কন্যাক।
যুবা ভৈলে স্বামী সঙ্গে লাগে বঞ্চিবাক॥
বৃদ্ধকাল ভৈলে পুল্ৰে পোষে যত্ন কৰি।
তিনিয়ো কালত নাৰী নোহে স্বতন্তৰী॥
এতেকেসে ৰাখিবাক লাগে ভাল কৰি।
যেনমতে শুদ্ধভাৱে থাকন্ত সুন্দৰী॥
বিহাকাল মানে মোৰ ৰাখিবে যুৱাই।
পাছে যেহি লাগে হোক কৰ্ম্ম অভিপ্ৰায়॥
ঊষা উপযোগ্য বৰ যাৱে নাহি পাওঁ।
তাৱে নিয়া ঊষাক নিৰ্ব্বাস দিয়া থওঁ॥
হেন মতে গুণি থিৰ কৰিলন্ত বাণে।
পাতিল বেৱস্থা আতি নিজঞ্জাল থানে॥
চতুৰ্ভিতি বেঢ় আতি দিল গঢ়ি গড়।
দুৱৰীক দিলে আতিশয় মহা দৃঢ়॥
গড়ক বেঢ়িয়া দিলা খাই বিপৰীত।
আছোক মনুষ্য দেৱ নাপাৰে লঙ্ঘিত॥
