এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৮৪
কিষ্কিন্ধ্যা কাণ্ড।
লাজত বিমুখ, নোহিও নৃপতি,
মোৰ বাক্যে মন কৰা।
ৰামৰ বচনে, লক্ষ্মণ থঙ্গিল,
তানে চৰনত ধৰা॥
বিনয় কাকুতি, বুলি আগ বাঢ়ি,
লখাইতে লোৱা শৰণ।
তোবে ৰক্ষা পাবা, জানিবা নৃপতি,
হানিলে নিশ্চয়ে মৰণ॥
ধনুৰ টঙ্কাৰ, কাৰিয়া লক্ষ্মম',
বানৰ সৈন্য ভঙ্গাইল।
মানিকে মণ্ডিত, নগাৰ চাহন্তে,
সিংহ দুবাৰক পাইল ॥
সপত বেবন্ধা, এড়াই অনন্তৰে,
অভ্যন্তৰে পয়োসাৰ।
মহা দৈ গণ দেখিলা লক্ষ্মণ,
অলঙ্কাৰে জাতিষ্কাৰ।
ৰত্নে বিৰচিত, জ্বলে থানে থান,
হাসোঁ হাসোঁ যেন কৰে।
পটেশ্বৰা সমে, নিজে সুগ্ৰীৱক,
দেখিলা খাট উপৰে॥
.
