ৰুণুক—তেন্তে মইনা তোক কাইলৈ লৈ যাবগৈ। তই কুঁৱৰী হবি গৈ?
শেৱালি—( বিমনা হৈ ) মই কুঁৱৰী নহওঁ তহঁতৰ লগতে থাকিম।
ৰুণুক—কেলৈ কুঁৱৰী নহবি? কুঁৱৰী হবলৈ পালে—ইমান—ৰজাৰ লৰালৈ তোৰ জানো মৰম নাই।
শেৱালি—( হাঁহি ) ওঁ ওঁ ( মূৰ জোকাৰে ) সেই—সেই কাৰণেই বুজিছ ৰুণুক মই কুঁৱৰী নহও।
ৰুণুক—ইহ বৰ আচৰিত কথা দেখোন। মৰম আছে যদি হবহে লাগে।
শেৱালি—ৰজাৰ লৰাই মোক কুঁৱৰী পাতিলে ৰজাৰ ডাঙৰীয়াসকলে কোঁৱৰক ৰজা ভাঙিব। আৰু মৰোৱাই পেলাব পাৰে বুজিছ।
ৰুণুক—(চকু টেলেকাকৈ চাই থাকে ) হয় নেকি?
শেৱালি—ওঁ।
ৰুণুক—তেন্তে তই ইয়াতে থাকিবি। ৰজাৰ ল’ৰাকো কাটিব তোকো কাটিব গলে। নালাগে যাব নালাগে যাব।
শেৱালি—নেযাও বাৰু বল এতিয়া ৰাতি হল।
[ দূৰৰপৰা ৰুণুকৰ মাকে মত শুনা যায়।] [ ৰুণুক উ-উ-উ ]
ৰুণুক— উ-উ-উ।
[ আটাই কেইজনী ওলায় যায়। ]
[ নগা পৰ্বতৰ অনঙ্গ থকা গুহাৰ আগত। দুপৰীয়া। সুন্দৰ
কোঁৱৰ গুহাৰ আগৰ শিল এটাত আমন জিমনকৈ বহি আছে।
ওচৰতে মাটিত কিছুমান গছৰ পাত পাৰি লৈ অনঙ্গৰাম আৰু
সুদৰ্শন। তিনিও জনে ইজনৰ সৈতে সিজনে কথা-বতৰা নপ-
তাকৈ নিজৰ নিজৰ ভাবতে বিভোল হৈ আছে ]
সুদৰ্শন—( মূৰ দাঙি) সুন্দৰ, তোমাৰ এই সংকল্প এৰা
