দিনলৈ পৃথিৱীত চাউল-কঠা বিধতাই দিছে তাৰপৰা তোক কোনেও বঞ্চিত কৰিব আই!
শেৱালি—( কান্দি ) মোকনো কিয় মাৰি নেপেলোৱা। এইদৰে জীয়াই যমৰ যন্ত্ৰণা সহাতকৈ আই—অ। মইনো এই নিৰ্জ্জন বনত কেনেকৈ অকলে অকলে থাকিম। আই—অ’ (কান্দে)। চাওডাঙ ককাইহঁত মোকনো ইয়াত কেনেকৈ অকলৈ অকলৈ এৰি থৈ যাবাগৈ মোৰ কপাল অ’ ( কান্দে )।
[ শেৱালিৰ এনে অৱস্থা দেখি চাওডাঙ কেইটাৰ মন বৰ বিমৰিষ হয়। এটাই কেইটাই শেৱালিলৈ বৰ কৰুণভাৱে চাই থাকে। আৰু অলপ পৰৰ পাছত তিনিওটাৰ চকুৰে পানী ওলায়। সিহঁতে সাউত কৰে মচি আনফালে চকু ঘূৰায়। ]
১ম চাওডাং—( শেৱালিৰ ওচৰলৈ গৈ গালত হাত ফুৰায় ) আই—অ’ কান্দিলে কি হ’বনো এতিয়া। আমিনো কি কৰিম আই। বিধতাৰ নিবন্ধন কোনেনো খন্দাব। যা আই উঠ, সেই জুৰিৰ পানীৰে মুখ ধুই কোমল চাউল কেইটামানকে খা। যা—যা আই উঠ।
[ এই বুলি শেৱালিক হাতত ধৰি জুৰিৰ ফালে পঠাই দিয়ে। শেৱালিয়েও ফেকুৰি ফেকুৰি যায়গৈ। ]
১ম চাওডাং—( আন দুটাক ) বল ককাইহঁত এতিয়াই আমি যাওঁগৈ। তেহে বেলি পৰে মানে গাঁওখন পামগৈ। তাইৰ মুখখন দেখিলে আকৌ শোক লাগিব। ভালক বুলিয়েই তাইক এৰি গলো, তাই যদি পিছে আমাৰ বধৰ ভাগী হয় সেইটো তাইৰ ধৰ্ম্মই জানে। বল, বল ককাইহঁত, তাই আহি পাইহিহে লাগে।
[ এই বুলি তিনিওটা চাওডাঙে ততাতৈয়াকৈ উঠি টালি-টোপোলা লৈ তাৰপৰা বেগাই গুচি যায়গৈ। অলপ
