এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৪
কালিকা পুৰাণ
ঈশ্বৰ বুলিয়া ভাষ ধৰি ফুৰে হৰে।
ভাঙ্গ খুন্দা খাই ঈশ্বৰৰ লীলা কৰে॥
হৰে যে এনুৱা ভাষ ধৰি ফুৰয়।
ব্ৰহ্মা বিষ্ণু দুয়োজনে কিয় নধৰয়॥৩০৮
মায়াৰূপ দৰশাই মোক ভাণ্ডিলেক।
শুনি তেতিক্ষণে সৰ্পে খোট মাৰিলেক॥
বিনাই কান্দন্ত দেৱী সমাজত পৰি।
দেখি সভাসদে বোলে হৰ বিষ্ণু হৰি॥৩০৯
⸻⸻
লেচাৰি
মহেশক নিন্দা কৰিলেক, সৰ্পে আসি খোট মাৰিলেক
বিষে জৰ্জ্জৰিত চেতন নাহিকে গাত।
গাৱে একো তত্ত্ব নাহিকয়, মেনকা সুন্দৰী বিনাৱয়
ধৰিলন্ত আসি জোঁৱাই শাহুৰ মান॥৩১০
দেখা সৰ্ব্বলোক কি কৰিলে, সৰ্প মেলি খুৱাই মোক মাৰিলে
অকাৰণে শিৱে বধিলে মোৰ পৰাণ।
মাতিয়া জোঁৱাই আনিলোহো, বিস্ময় মানিয়া বুলিলোহো
সেহি বচনক পেটে লোৱা কোপ কৰি॥৩১১
