এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৭
কালিকা পুৰাণ
প্ৰথমতে ব্ৰহ্মা গৈয়া পাইলা শিৱ পুৰি।
দেখে শিৱ বসি আছে অসন্তোষ কৰি॥
ব্ৰহ্মা বোলে আজিৰ সময়ে কিবা দুখ।
আনন্দ সময়ে কিবা দেখো অসন্তোষ॥১৭৫
মহাদেৱে বোলে ব্ৰহ্মা শুনা অভিপ্ৰায়।
তোমাৰ নিমিত্তে মোৰ এনুৱা বিলায়॥
খুজিলাহা কন্যা তুমি যেহি লাগে কৰা।
হেনয় অৱস্থা মোৰ ভৈল তাৰ পৰা॥১৭৬
তোমাৰ কথাত হেমৱন্ত ঘৰে যাই।
কি কহিবো যেন মই আছো লাজ পাই॥
যিহোক সিহোক তাৰ এৰি আছো দায়।
যত বস্তু খুজি আছে মোৰ ঘৰে নাই॥১৭৭
নিদিলেও বস্তু মোৰ লাগিবেক লাজ।
হেন জানি ছোৱালীৰ এৰি আছো কাজ।
ব্ৰহ্মা বোলে স্ৰজি আছো ব্ৰহ্মাণ্ড চৈধ্যই।
ইটো কোন ক্ষুদ্ৰ দ্ৰব্য বিবাহে লাগয়॥১৭৮
হেমৱন্তে বস্তু খুজি আছে যত গুণ।
দিবোহো তাহাত কৰি আৰু দশ গুণ॥
তাক লাগি খেদ তুমি নকৰা মনত।
এতিক্ষণে আনি দিব বস্তু লাগে যত॥১৭৯
