এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[৭৯]
বৈসম্পায়ন বদতি শুনিয়ো মহাৰাই।
উচিত বচন তাক যাতে সেহি ঠাই॥
শুনা অৰে কালকুঞ্জ ম্লেচ্চ দুৰাচাৰ।
ধুধিষ্ঠিৰ ৰাজাৰ ঘৰণী মই সাৰ॥৩৫৪
আমাৰ স্বামীক দুষ্ট খায়া আছা তই।
তোহোৰ ভ্ৰাতৃক আবে মাৰি আছো মই॥
মাৰি আছো তোৰ আৰু সেনাগণ যত।
ঢকুৱা ফালস কেনে মোহোৰ আগত॥ ৩৫৫
নিলাজ পিশাচ তোৰ লাজ নাহি কয়।
মোহোৰ হাতত তুই যাবি যমালয়॥
হেন শুনি কালকূঞ্জে মনত গুণিলা।
দ্ৰৌপদীক তিৰি হেন বেশত জানিলা॥৩৫৬
তিৰি বা পুৰুষ আগে চিনিতে নপাৰে।
তিৰি হেন পাচে সে বুজিলা সাৰে সাৰে॥
মোহোৰ ভ্ৰাতৃক জালে মাৰি অহয়।
গোলাণীৰ বাক্য আবে আগয় নিশ্চয়॥ ৩৫৭
ত্ৰৈলোক্য বিজয় বীৰ আমি দুই ভাই।
তিনিও লোকত কোনো বুজস্তায়ো নাই॥
কি বৰ ধিক্কাৰ মোৰ হইলা মৰণ।
সকল বিফত নাৰীৰ হাতত মৰণ॥৩৫৮
