পৃষ্ঠা:কাম-ৰূপ - ডিম্বেশ্বৰ নেওগ.djvu/৪৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

কাপ [ তৃতীয় অ- মেনকা-বাক, নাথ। আমনন কিমান দূৰত? হিমালয়ে একাণগতীয়া হৈ বাটলৈ চায়। হিম-কিনো কথা। দূত কিয় আফিল উলটি । | দূত সােমাই আহে। | দূত। কিয়, কি কাৰণে আহিলি উভতি ? দূত-বাটতেই লগ পালে। মা-বিষয়ক! হিম—আহিছেনে উমা মােৰই সখী স’তে ? | গুৱা-বিজয়া সােমাই আছে। কোৱাচোন, পার্বতীক এৰি তােমালােকে হঠাতে আহিলা কিয় গুচি? আশ্ৰমত অ নে পাৰ্বতী মােৰ কৃপলে-কল্যাণে। বোৰৰ হুমুনিয়া দেখিছে। মুখত ; বুজিছো, অনর্থ কিবা দুটিছে নিশ্চয়। কোৱ। মােক, নকৰিবা অলপাে পলম। জয়া--মহাৰাজ ! আশ্ৰমত তিনিও সখীয়ে আলো খেরে, মহেশ শুশ্রুষাত অপি কায়-চিত ; কৰিছিল কৃপালাভ কুৱৰীয়ে মহেশ প-সেরা কবি। এনেতে এদিন হল সেই নামত অকালতে ৰসৱ উদয়; ফুল তুলি হ পদত বাড়ি গিয়ে বুবীরে, এনেতে মনে, চল চাই এৰি দিলে ফুল-শৰ দুটো বিয়াই; নালাগিল যবোৰ গাত, নিয়ে নির্মম