এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
প্ৰথম অঙ্ক—৪ৰ্থ দৃশ্য]
কামৰূপ
গায়কসকলে গালে গীত সুললিত,
কানন-কুঁৱৰী সৱে পিন্ধিলে কাচোন।
সাৰ পাই উঠি যেন বন-দেৱতাই
দেখে হঠাতেই নিজ যৌৱন-উন্মেষ।
ৰতি—অতি সুশোভন আজি বসন্তৰ হাট!
কিন্তু, হেৰা নাথ! মাতি আনি দিয়া মোক
ঋতুৰাজ বসন্তৰ কটকীসকল।
আৰু কোৱাঁ, ক’তনো তোমাৰ পঞ্চবাণ?
গীত
কুলি—কু-উ কু-উ, কু-উ কু-উ;
কু-উ কু-উ কু!
আহিছে মাধৱী, আহাঁ।
সখী কেতেকু!!
ওলাই যায়।
কেতকী—অ’ মই কেতেকী!
অ’ মই কেতেকী!
ঋতুৰাজে পঠায় আমাক
গায়ক কটকী!
ওলাই যায়।
হেঁতুলুকা—মই হেঁতুলুক!!
ফেঁচু—মই ফেঁচুলুক!!
দুয়ো—আমি গাওঁ, আমি নাচোঁ;
প্ৰেমে ভৰা বুকু!!
ওলাই যায়।
টিপটি—মই টিপচি!!
মই টিপচি!
১৮
