এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭
অষ্টম সৰ্গ।
বল শক্তি শৰীৰৰ? শ্মশান মাজত
যা অ দেহা! তেৰে স’তে অনন্দ-মনত!
বিষাদত কান্দি কান্দি ক’লে কুঁৱৰীয়ে
সখীলই চাই ধীৰে, নাকান্দিবা সখি!
কান্দিলে নোপোৱা আৰু দেখি সি মুখ;
এই জগতত আৰু তেওঁক নেদেখি!
নেদেখা ৰাজত সখি তেওঁ আছে গই
কান্দিলে নুশুনে তেওঁ নোপোৱা তেওঁক!
যেনুৱা তাগাত, সখি! তেনেকুৱা হ’ল!
নাকান্দা মিছাতে, আৰু নকৰিবা শোক!
সখীক ইদৰে বুলি সাদৰী কুঁৱৰী
পমিলীৰ ফালে চাই শোধে ধীৰে ধীৰে,
“টুকি কথা বাই! হায়! হিল ৰজাৰ?
হিতাহিত নিবিচাৰি ব্ৰহ্মা বধ কৰে?
উস! কোনে জানে কালসৰ্প থাকিব ফুলত?
ৰাক্ষসে কৰিব বাস দেব মন্দিৰ ত!
মুখনি নুন্দৰ যাৰ-হিয়া এনেকুৱা?
কোনে জানে জুই-দ হব ৰাতি-পুৱা?
“কেৱলে কি ব্ৰহ্মবধ?” কয় পমিলীয়
তাভো কেছি পাপ আই কৰিলে ৰজাই,
হৰিনাৰ মাংস বুলি মাংস পূতেকৰ
মন্ত্ৰীক খুৱালে উস! ছখ কৰি আই!
খাই-বই উঠিলত অমোৱালে মান্তি
ৰজাই মন্ত্ৰীক হেনো ৰাজ সভাই
