পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/২৪৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৯
ষষ্ঠ সৰ্গ।

সৰু বয়সৰে পৰা
মই নাথ! তুমি-ময়
শিৰৰ মাজে দি মোৰ
তোমাৰেই তেজ বয়॥
তুমি মই দুয়োটিয়ে
আছিলোতো অচেতন
অকস্মাতে সাৰ পাই
কিয় বিৰহ দহন?
প্ৰাণনাথ! ভাল পোৱা
খেন সপোনৰ খেলা!
এয়ে শেষ নেকি, নাথ?
হল নেকি তাৰ বেলা?
(অকলে-অকলে)
(ক)
অকলে কান্দিছোঁ হায়!
বিচাৰি নাপাওঁ
কি ৰূপেনো জীৱন কটাওঁ?
দেখিলো—পূৱতী গুছি গ’ল?
দেখিলো—সন্ধীয়া আহি হ’ল,