এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ফুলনী বাৰীত প্ৰেমিক-প্ৰেমিকা
একে লগে বহে য’ত॥
প্ৰেমি-প্ৰেমিকাৰ মিহলি নিশ্বাস
অতি হেপাহৰ তোৰ;
তাকে পালে তয় নাযাৱ কলৈকো
সদাই তাতেই ভোৰ।
(কিন্তু) তই যে বতাহ! সৰ্ব্ব-ঠাই-গামী,
সকলো ঠাইতে যাৱ।
ফুৰোতে ফুৰোতে জানো! কৰবাত
মোৰো স্বোৱামীক পাৱ?
বা অ’যা, বতাহ! যাছোন বেগাই,
তেওঁক ই কথা কবি,
বুলি, অভাগিনী আছে এতিয়াও
নম’ৰি, তেওঁকে জপি॥
.jpg)
