পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/২০৮

৩২

বিৰহিণী বিলাপ কাব্য।

৫তেও কি তোমাক সেইদৰে ভাল পায়,

যেনেকই ভাল পোৱা তুমি?
যদি পায় তেনে পখি বৰ বেয়া হ’ল,—
হেৰুৱালা প্ৰণয়ৰ তুমি॥

৬কিন্তু পখি হেৰুৱালা, নাকান্দিবা তুমি;

কান্দিলে নোপোৱা আৰু সখী।
হেৰালে পোৱাটো টান বান্ধৱ ৰতন,
তুমি শোক এৰি দিয়াঁ পখি॥

৭মোৰো যে আছিল পখি পৰাণৰ পতি।

গাঁথিছিলো দুয়ো প্ৰাণে প্ৰাণে।
পাইছিলে বৰ ভাল মোৰ এই মন
মোহিছিল সুমধুৰ তানে॥

৭কালৰ বতাহে কিন্তু নিলে উৰুৱাই,

পেলালে দূৰত মোৰ পতি;
কি ৰাতি কি দিন মই চিয়ঁৰোঁ তেওঁক,
নামাতে কোনেও কিন্তু পখি॥

৯কোনেনো মতিব মোক স্বামী বিদেশত।

মোক এৰি আছে অকলই;