এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫১
পঞ্চদশ সৰ্গ।
আঁউশীৰ দিনা কিয় পুনু পায় লয়?
যদি প্ৰভু! তুমি দয়াময়
এজনে ভোগায় কিয় ৰাজ-সিংহাসন?
কিয়বা এজনে কৰে ধুলিত শয়ন?
এজন কিয়নো প্ৰভু! সুখী সন্তোষত?
কিয়নো এজন দুখী দুখ বেজাৰত?
দয়াময় যদি তুমি;—
কিয়নো এজন প্ৰভূ! ধনৰ কুবেৰ?
এজন কিয়বা হয় খুদ-মগনীয়া?
কিম বা এজন ধীৰ, শান্ত মহাজ্ঞানী?
এজন কিয়বা দুষ্ট, দোৰ্ঘোৰ বলিয়া?
যদি কোৱা,– মানৱৰ নিজৰ দোষত
দীনদুখ মগনীযা হয় জগতত।
নিজৰ দোষত কান্দে শোক বেজাৰত,
শোকত ব্যাকুল হই বিষাদ মনত।
তেনেহলে সিও প্ৰভু! দোষ তোমাৰেই;
তুমি সৰ্ব্বশক্তিমান,—কিয়নো নিদিলা
সেই বুদ্ধি, সেই ভাব? যাৰ প্ৰভাৱত
বহুতক ধনী, মানী সুখীয়া কৰিলা?
তুমি প্ৰভু! জগদীশ! জগতৰ পিতা!
জগতৰ নৰ নাৰী সন্তান তোমাৰ;
কিন্তু সকলোকে হায়! কিয় নকৰিলা
সম অংশে অংশভাগী তোমাৰ দয়াৰ?
যদি কে।ৱাঁ সেয়ে জ্ঞানী, যিজনে তোমাৰ
