পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/১৩০

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১০
বিৰহিণী বিলাপ কাব্য।

নানা শান্তি কৰি তোৰ বধিম পৰাণ,
নকৰে কোনেও যেন আৰু এনেকুৱা
আগলই দেশ দ্ৰোহ পাপ আচৰণ,
ৰাজ-দ্ৰোহ যেন আৰু নহয় এনুৱা!
এই বুলি গাৰ মাংস কাটিলে মন্ত্ৰীৰ,
টুকুৰা-টুকুৰ কৰি দিলে কুকুৰক!
কটাঘাত দিলে সানি লোন জলকিয়া!
আৰু কত শাস্তি নানা দিলে বামুনক;
সেই বোৰ কথা আৰু কি কৰি লিখিম?
লেখনী নিলিখে নিজে কঁপিছে হাতত!
হিন্দুৰ পৰান মাত্ৰে কান্দি কান্দি উঠে
অমানুষি অত্যাচাৰ দেখি বামুনত;
গোট গাই খেৰ বান্ধি জীয়াই জীয়াই
মাৰিলে মন্ত্ৰীক পাছে অগনি লগাই!
পবিত্ৰ কুলত জন্মি, যবন হাতত
এৰিলে পৰান মন্ত্ৰী আপোন দোষত!
কোনে ক'ব পাৰে হায়! কোনো দেখি,
স্বৰ্গল’কে যাব নেকি, যাব নৰকত
দেশ-দ্ৰোহ মহাপাপ কৰি আচৰণ
মন্ত্ৰীয়ে পৰাণ এৰি যৱন হাতত!
যলইকে য’ক হায়! নালাগে সি কথা,
কিন্তু ৰ'ব দেশ জুৰি কলঙ্ক মন্ত্ৰীৰ!
ইতিহাস লেখকেও লিখিব কলঙ্ক,
অমানুষি অন্যাচাৰ ৰাজ বিদ্ৰোহীৰ