পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/১২৫

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

নইও নিতউ যায়, সময়ো নিতউ:,—
নই যায় একেৰাহে ফালে সাগৰৰ;
বুজিব নোৱাৰোঁ মাথোঁ সময়ৰ গতি,
কোন ফালে যায়? চাপে কিহৰ কাষৰ?
কোন আছে সময়ৰ? কোন ফালে? কেনি
নিতে একেৰাহে যায়? অলপো নৰয়?
কাৰ কাষলই যাওঁ? কোনেনো বুজাব
সময় কলই যায়? কোনে দিব কই?
কালৰ গৰ্ভত যায় সময়ৰ গতি,
এই কথা মাথোঁ হায়! ল’ৰাক ভূলোৱা।
কেনি আছে কাল গৰ্ভ? নিতে চাই থাকো
নেদেখিলো কেনি যায়! মিছা হল চোৱা।
দিনৰ পাছত ৰাতি, ৰাতিৰ পাছত
আহিলে আকউ দিন; এনেকুৱা কৰি
কত দিন, কত পক্ষ, কত মাহ গ’ল,
কত যুদ্ধ হই গ’ল বছৰি বছৰি।
বহু যুদ্ধ হই গ’ল বাৰ (১২) বছৰত
কমতা সেনাৰে স’তে গৌৰীয়া সেনাৰ,
কমতা কৰিব জয় নোৱাৰি যৱন,
সকলোৱে বহি আজি কৰিছে বিচাৰ।
খঙ্গমনে ক’লে এটী যৱনৰ যোদ্ধা:—
পূৰ্ব্বে কইছিলে মন্ত্ৰী—“কমতাৰ প্ৰজা,
কৰিব সহায় বহু আমাৰ সেনাক,
ত্যাগ কৰি আপোনাৰ খেনবংশী ৰজা।