পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/১১৯

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০৫
একাদশ সৰ্গ।

পাৰে কি গৌৰীয়া সেনা লুটিব মাতৃক,
বীৰ পুত্ৰ এতিয়াও ভৰি আছে যাৰ?
বলা মহাৰাজ! যাওঁ এই মুহুৰ্ত্ততে
গৌৰীয়া সেনাৰ নাম সমূলে নুমাও!
শিয়াল পোৱালী হই সিংহে স'তে যুজে!
কোন সাহসত মাথো ভাবিয়ে নাপাওঁ!”
“কৃতজ্ঞ সন্তান যদি হোৱা কমতাৰ”
সেনালই চাই পুনু বুলিলে ৰজাই “
ৰাখিব খোজাহে যদি জাতীয় সম্মান,
সাজু হোৱা আজি হিয়া সাহসে ভৰাই!
ৰাখিবৰ মন যদি স্বাধীনতা ধন,
যৱনক কৰা ধ্বংস কৰি প্ৰাণপণ!
ৰাখা মান, জন্ম ভূমি কমতা নগৰ,
নতুবা, কমতা আজি হ’ব যৱনৰ!
“কি বুলি মহাৰাজ! হ’ব যৱনৰ
স্বৰ্গাদপি গৰীয়সী কমতা নগৰ?
যেতিয়ালইকে ব'ব তেজ শৰীৰত,
নোৱাৰে সোমাব শক্ৰ নগৰ মাজত!
ইচ্ছা কৰিনেকি হায়! দিম মহাৰাজ!
কলঙ্কৰ ছাই সানি কুল-গৌৰৱত
স্বাধীনতা মহাধন অমূল্য ৰতন?
দিমনকি তেনে ধন শক্ৰৰ হাতত?
পৰাধীনতাৰ হায়! বিষাক্ত শিকলি
কমতা বাসীয়ে নেকি পিন্ধিৰ দিঙ্গিত!