পৃষ্ঠা:কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য.djvu/১১৫

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

টুকিলে জীবন ব্যাপী চকুলো দুধাৰ।
প্ৰতিহিংসা! প্ৰতিহিংসা! প্ৰতিহিংসা হেতু,
আনিছিলে মাতি ‘মান’ আহোম বংশৰ
কোৰোধত অন্ধ বৰ-ফুকনে তাহানি;
কিবা লাভ কিন্তু হায়? কি হ’ল দেশৰ?
পৰে মাথোঁ বুজি ল’লে ভিতৰুৱা বল;
শতুৰুৱে মাথোঁ আশ পালে আহোমৰ!
বাৰে বাৰে আহি ‘মাণে’ লুটি নিলে দেশ;
নিলে যত ধন ৰত্ন ঐশ্বৰ্য্য দেশৰ!
এয়ে সূত্ৰপাত! শেষে ধ্বংশ আসামৰ!—
গল আহোমৰ ৰাজ্য স্বাধীনতা ধন!
সি দৰে নিশ্চয় মন্ত্ৰী! এই সূত্ৰতেই
কমতাৰ ধ্বংশ পাব ঐশ্বৰ্য্য ৰতন।
কমতাৰ স্বাধীনতা পৰে নিব কাঢ়ি;
পৰৰ ঐশ্বৰ্য্য হ’ব ধন কমতাৰ!
পুৰুষানুক্ৰমে ৰ’ব কলঙ্ক মহত’
ঘোষিব জগতে মন্ত্ৰী! দুৰ্যশ তোমাৰ!
মনে মনে আহি আজি কৰিছাহি তুমি
ষড়যন্ত্ৰ বিনাশিব, নিজ জন্মভূমি?
কিন্তু এই কথা মন্ত্ৰি! হবতো প্ৰচাৰ?
জগতে ঘোষিব হায়! কলঙ্ক তোমাৰ!

কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য (page 115 crop)
কমতাপুৰ ধ্বংস কাব্য (page 115 crop)