এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৫
দশম সর্গ।
মিহি পাটী আশে-পাশে॥
এনুৱা সভাত বহিছে নবাব (১)
চাৰিওকাষে ‘উজিৰ'।
ৰাজনীতি সবে কৰে আলােচনা
কৰি মণ প্ৰাণ থিৰ॥
এনেতে দুৱৰী আহি কৰিলে চেলাম
তাৰ পাছে ধীৰে ধীৰে বুলিব ধৰিলে,—
খোদাবাণ্ডা! কমতাৰ ৰাজমন্ত্ৰী আহি
আছে দুৱাৰতে ৰই, আনো আজ্ঞা দিলে।
হুজুৰে সইতে দেখা হবৰ কাৰণে
অকলে অকলে তেওঁ আহিছে ইয়াত,
আজ্ঞা পালে আনো মাতি ৰাজসভালঁকে;
কৰিবহি পাৰে তেওঁ ইয়াতে সাক্ষাত।”
“মাতি আনা তেনেহলে এই সভালকে
দুৱৰীক ধীৰে ধীৰে নবাবে বুলিলে, :
“ইয়াতেই তেৱে সতে কথা বাত্ৰা হওঁ,
অকস্মাতে গৌৰলই কিয়নো আহিলে।”
এই বুলি মনে মনে থাকিলে নবাব,
দুৱৰী মন্ত্ৰীক আহি নিলে সুমুৱাই,
মন্ত্ৰীও সােমাই গল ধীৰে সভালই,
বিষাদৰ চকুপানী ধাৰি উলিয়াই।
“বিষাদিত কিয় মন্ত্ৰী শুধিছে নবাবে
কিয় চকু পানী অজি টোকা দুচকুত?
আহিলা গৌৰলৈ কিয় অকলে অকলে?
