এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কবিতা-কুসুম
1.jpg)
৫—বেলি।
আগ্ পিনে বেলি আহি ভূমুকি-মাৰিছে,
তেওঁৰ পোহৰে কেনে জগত মুহিছে।
অচেতন জগতক পোৱালেহি সাৰ,
উলাহ মনেৰে কৰে কাম আপোনাৰ।
চোৱাঁচোন ঘূৰণীয়া কাঁহী খনি দৰে,
আকাশৰ কেউ ফালে ঘূৰি পকি ফুৰে।
এনেটি শুৱলা ৰূপ আৰু ক'তো নাই,
জগত গোটেই চোৱা ৰ’দেৰে ভেজায়।
ভাল বেয়া একোকেই বিচাৰ নকৰি,
বিমল কিৰণ দিয়ে সবাকে সাদৰি।
কোৱাঁচোন তুমি বাৰু কাৰ আদেশত,
জগতৰ উপকাৰ সাধিছাঁ সতত।
থাপিলে তোমাক কোনে এই আকাশত,
গৰাকীয়ে সৰজিলে জানিলোঁ মনত।
