পৃষ্ঠা:কবিতা-কুসুম.pdf/১৩

৩

কবিতা-কুসুম

২ – বিদ্যা৷

বিদ্যাৰ সমান একো বিদ্যাই বঢ়ায় মান ধন সোণ হীৰা মণি সকলো বিদ্যাৰ তল ধন বস্তু চোৰে নিযে বিদ্যা অৰ্জ্জি ললে তাত্ কাৰ সাধ্য আছে তাক যদি দান কৰা যায় বিদ্যা শিকি সৰু লোকো সকলোৰে ওচৰত বিদ্যাহীন পৰি থাকে দেৱতুল্য হয় নৰ বিদ্যাৰ বলতে চোৱাঁ কল গাড়ী ভাপ নাও

নাই জগতত । জানিবা সতত॥ মুকুতাৰ হাৰ৷ এই কথা সাৰ॥ ভাগ নিয়ে ভাই৷ কাৰো হাত নাই॥ নিব পাৰে কাঢ়ি৷ আৰু যায় বাঢ়ি॥ হই পৰে বৰ৷ পায় সমাদৰ॥ নীচেই তলত৷ বিদ্যাৰ বলত॥ বুধি খটুৱাই৷ নিলে উলিয়াই॥