এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৪
কনফুচিয়াছ
| ৩৩। | মহৎলোকৰ লগত কথা কওঁতে সদায় তিনিটা দোষৰ কথা মনত ৰাখিবা— নোশোধাতে কথা কোৱাটো অবিবেচকতা, শুধিলে উত্তৰ দিব নোৱাৰা হোৱাটো স্পষ্টবাদিতাৰ অভাব বা অসৰলতা, আৰু মনোভাব লক্ষ্য নকৰাকৈ কথা কৈ থকাটো অন্ধতা। |
| ৩৪। | যোগ্যজনক পাইও যদি কথাবতৰা নাপাতা তেন্তে তুমি সেই ব্যক্তিক হেৰুৱালা। অযোগ্য বুলি জানিও যদি কোনো লোকৰ লগত বাকবিতণ্ডা বা আলোচনা কৰি থকা তেন্তে তুমি তোমাৰ কথাৰ অপব্যয় কৰিলা। জ্ঞানীজনে ব্যক্তিকো নেহেৰুৱায় আৰু কথাৰো অপব্যয় নকৰে। |
| ৩৫। | সাধুলোকে মানুহক বক্তৃতা শুনিয়েই প্ৰশংসা নকৰে আৰু মানুহজনক বেয়া পালেও তেওঁৰ কোৱা কথাৰ সত্যতা অস্বীকাৰ নকৰে। |
| ৩৬। | সাধাৰণ মানুহে পানীত পৰি কষ্ট ভোগে। ভদ্ৰলোকে কথা কৈ ভাল পোৱাৰ কাৰণে কথাৰ পৰাই বিপদত পৰে। মহৎলোকে জনসাধাৰণক ভাল পোবাৰ বাবে বিপদত পৰে।
পানী অতি পৰিচিত আৰু লাগতিয়াল বস্তু। ইয়াৰ ওচৰ চাপিবলৈ অতি সহজ অথচ একেবাৰে ওচৰলৈ গলে মানুহ বিপদতো পৰে। মানুহ পানীত বুৰে। পানী মানুহৰ প্ৰিয়বস্তু অথচ এই প্ৰিয়বস্তুতেই মানুহ নিমজ্জিত হয়। |
