এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৪
কদম-কলি
সাৱধানে;—যি দিনা আহিলা তুমি আশ্ৰমে
আমাৰ, স্বচ্ছ মন শুভ্ৰ কান্তি তাপস
নন্দন, মোৰো মন হল অনুৰূপ!
মণিৰ সংযোগে কাঁচে ধৰে মণিৰূপ।
অলক্ষিতে আচম্বিতে আন্দোলিল মন
অনুৰাগ অকস্মাৎ হল অঙ্কুৰিত।
সেই দিন ধৰি, প্ৰতি পল অনুপলে
বঢ়াই শকতি তাৰ কৰিলে বিশাল।
হৃদাকাশ জুৰি বনস্পতি প্ৰসাৰিছে।
প্ৰণয়-পল্লব মোৰ। হে সোভন! সৌম্য!
গলে তুমি ফল ফুল আহৰণ মনে,
পূজাৰ কাৰণে মোৰ, প্ৰতি-আগমন
মই থাকোঁ বাটচাই। গোধন চৰাই
তুমি আহোঁতে পলম হলে, দেখোঁ দিনতে
এন্ধাৰ; ভাবোঁ, কিবা আথান্তৰ মিলিল
কচৰ। বাৰে বাৰে দুৰন্ত অসুৰে
নাশিলে তোমাক; এৰি ৰমণীসুলভ
লাজ, সলোতক নেত্ৰে ধৰি পিতৃৰ
চৰণ, মাগি পাওঁ পুনু, হেৰুৱা-ৰতন
মোৰ অঞ্চলৰ নিধি, হে তাপস-মণি
যজ্ঞ সমাপন অৰ্থে আহৰা সমিধ
কাঠ; বিক্ষত কণ্টকে দেহ দেখি, মছি
অশ্ৰুজল সেবি কৰো নিৰুজ তোমাক
