এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১১৯
কদম-কলি
ৰাঙলী আইতা মোৰ কলৈ নো গলি?
চেনেহৰ তিলকাক কাৰ বুকুত দিলি।
গোসাঁয়ে তিলাইকে অনাথী কৈলে।
ওপজাই তাইক মাথোঁ যমলৈ দিলে।
উঠ আই ৰাঙলী নাযাবি এৰি।
মোকো তোৰ লগতে লৈ যা মাৰি।
কিনো পাপ কৰিলোঁ একো নাজানো৷
হে মোৰ প্ৰভুদেউ সদায় মই কান্দো।
ইত্যাদি।
১৮৩৫ শক৷
শাওণ, হাওড়া।
⸺⸺
ৰেণুকা।
পৰিছা যি অৱস্থাত তাতে হোৱাঁ, সুখী।
চেষ্টা কৰি ভাল হোৱাঁ ৰং কৰা সখি।
চিন্তা যদি পৰিণত নকৰা কাৰ্য্যত
স্বপ্নৰ নিচিনা তাক মানিবা মনত।
৯
