এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বল্কিবে লাগিল মহা ক্ৰোধে অন্ধ হুই।
কিনো অসজ্জন বসুদেৱ সুত দুই॥
নগৰৰ বাজ কৰি খেদায়ো আমাৰ।
দুষ্ট বসুদেৱক সত্বৰ কৰি মাৰ॥
গোৱালৰ ধনক আগ্ৰহি সবে লৈও।
দুৰ্ম্মতি নন্দক লোহা লগাই বান্ধি থৈও॥
পিতৃ উগ্ৰসেনক সত্বৰে মাৰ নিয়া।
নৰাখিবি যত আৰ আছে লগৰীয়া॥
শুনি কদৰ্থনা বাণী কৃষ্ণ কৃপাময়।
জ্বলি গৈল ক্ৰোধে অতি নসহে হৃদয়॥
লঘিমা গুণক আশ্ৰয়িয়া কৃষ্ণ দেৱে।
কংসৰ উচ্চ্ৰিত মঞ্চে উঠিলন্ত ডেৱে॥
দেখি কংস আসনৰ উঠি তাৱক্ষণে।
ধৰিলেক খাণ্ডা বাৰু যুজিবাক মনে॥
বাৰুক জঙ্কাৰে লম্ফি ফুৰাৱে খাণ্ডাক।
যেন শেন গোটে আকাশতে ফুৰে পাক॥
অচিন্ত্য মহিমা হৰি লীলায়ে হাসিৰা।
আলগতে কংসক ধৰিলে চাম্প দিয়া॥
