এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
উপদেশ
ক্ষন্তেকীয়া জীৱনৰ কাঁইটীয়া বাট
সাৱধানে খোজ দিবা তাত
বিষধৰ সৰীসৃপ ফুলৰ আঁৰত
কৰিব দংশন অসতৰ্ক সময়ত
চিঙিবলৈ মেলোতেই হাত।
দূৰৈৰ পৰাই লোৱা ফুলৰ সুবাস
পাৰা মানে টানি দীৰ্ঘশ্বাস
দুনয়ন ভৰি তৃপ্ত কৰা অভিলাষ
মুঠিতে পাবলৈ নকৰি প্ৰয়াস
দুৰ্লভ স্বৰ্গীয় প্ৰকাশ।
বাটত কাষতে পাবা হাঁহি ভৰা মুখ
পাহৰাই দিব যত দুখ
চিনাকি অচিনাকিৰ নেৰাখি প্ৰভেদ
ধৰা আকোৱালি, জয়াল বাটৰ সঙ্গী
দিব পাৰে যত মানে সুখ।
ভুলকো পাৰিলে তুমি ভাল বুলি লোৱা
অকাতৰে চেনেহ বিলোৱা
‘আপোন ভালেই জগত ভাল’ অন্তত লৈ
পোৱা নোপোৱাৰ হিচাব আঁতৰাই থৈ
হাঁহিমুখে আগবাঢ়ি যোৱা।
ভাল বেয়াৰ হিচাব নকৰিবা তুমি
ভুল হ’ব পাৰে ক'ৰবাত
অতল বিশ্বাস ৰাখা নিজ কৰ্মত
অনাবিল শান্তি আছে সঁচা মৰমত
যদি নকৰা সন্দেহ তাত।
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ৬৩
