এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
কবি বন্ধুৰ প্ৰতি
ঢালি দিয়া, ঢালি দিয়া বন্ধু
কলমৰ মুখেৰে তোমাৰ
ৰাগীয়াল কবিতাৰ ধাৰা,
আকণ্ঠ পান কৰি
মতলীয়া হওঁ মই
আঁতৰাও অশান্তি এডৰা।
নকৰিবা কৃপণালি তুমি
দিয়া, দিয়া অন্তৰ উজাৰি
আঁকি সেউজী ধৰা, জান জুৰি
জাকি মাৰি শৰালীৰ শাৰী
কপাহ মেঘৰে নাও
তাকে চাই নয়ন জুৰাওঁ।
সমাজৰ ছবিখনি
চিয়াঁহীৰে দিয়া আঁকি
ক’লা বগা ৰঙেৰে বোলাই
কমলাৰ ৰং সনা
পূবৰ বেলিটি আহি
থাপি দিব ফুলৰে শৰাই।
সন্তাপৰ মৰা নদী
লোৰ কাটি দিয়া যদি
পুনৰাই বাগৰিব গীত গাই গাই
খুন্দিয়াব ঢৌবোৰে হিয়াই হিয়াই
নিৰলে শুনিম সেই গান
অভিনৱ সেই ঐক্যতান।
লিখা বন্ধু, লিখা অতীতৰ চিঠি
আকৌ এবাৰ, অমৃত ঢালি
সময় উভতি যাওঁক ফালি
বয়সৰ, কাগজৰ সীমা
বখানি অতীত গৰিমা
মচি দিব মনৰ কালিমা। ❖
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ৫১
