এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
বিচ্ছেদ
হিপ'ক্ৰেটিচ, তোমাৰেই শপত
কৰযোৰে কৰিছে মিনতি
তুমি যোৱাগৈ উভতি
পিছলৈ নাচাবা উলটি
সাতামপুৰুষীয়া ভেটিত তোমাৰ
আজি তিতালাও গজিল
সমুখৰ ফুলনিডৰা
ইকৰা বনেৰে ভৰিল
একালৰ ভাতঘৰ এলাগী হ’ল
পিশাচৰ খেলাঘৰ হ’ল
ভাবিয়ে নেপাওঁ ওৰ
ভৱিষ্যত এন্ধাৰ ঘোৰ।
পিতৃ প্ৰদত্ত সেই শপত বাক্যবোৰ
পাহৰিলে সস্তানে নিঠুৰ
ভগ্নী, ভাতৃ অচিন হ’ল
বান্ধোন উৱলি গ’ল
চকু চৰহা দুই এক চুবুৰীয়া
সুখ অনুভূতি পায় চাগে
চেগ বুজি মাজে মাজে
নিজকে মহাত্মা সাজে
সকলোৰে অলক্ষিতে জাৱৰ জোঁথৰ
সিঁচি দিয়ে বেৰ পাৰ কৰি
সমাজক দেখুৱাই
তাকে নাকটো কোচায়।
অচিন কাঠৰ থোৰা নীতি ঘূণে
অসমৰ্থ ধৰিবলৈ বোজা
তুমি যোৱাগৈ উভতি
পিছলৈ নাচাবা উলটি
বিদায় হিপ’ক্ৰেটিচ, সশ্ৰদ্ধ বিদায়
৪২ • এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
