এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
শৃগাল মন্ত্ৰ
ৰাজনীতিৰ বৰ বৃক্ষত আজি
অসম মাতৃ ঠুনুকা ডাল
হৰিণী চকু, ডালিম গুটি দাঁত
চকুৰ কুটা দাঁতৰ শাল।
ডালত বহি কপি সেনাই কৰে
হাই উৰুমি, খেকখেকনি
নীলা শৃগালে মাজে সময়ে আহি
ৰাউচি জুৰে এক ঘেহনী।
নীলা শিয়াল, খৰা শিয়াল আৰু
শিয়াল ৰজা প্ৰতিভাবান
ওকণি চাই দাঁত চেলাই থকা
বানৰে দিয়ে ঐক্যৰ তান।
জিৰণি ল'লে গছৰ ছাঁত কোনো
বাটৰুৱাই অনিচ্ছাকৃত
থাপতে নিয়ে মুখৰ খাদ্য, কৰে
চল-চাতুৰী, অসভ্য নৃত্য।
পশুৰ ৰজা আহিলে সৱে লয়
আশ্ৰয় স্থল কৰি তৎকাল
নিমাও-মাও নাই জঞ্জাল, হ'লে
অভীষ্ট সিদ্ধি সকলো ভাল।
এৰিলে দেশ ৰজাই, পুনঃ লয়
ৰসিক ভাব, মুখত অস্ত্ৰ
কৰোতে নৃত্য সোলকে বস্ত্ৰ, ব্যক্ত
কৰে স্বৰূপ, দি মনোকষ্ট।
বিনাশ কৰা, শৃগাল বংশ আৰু
যিমান আছে উলংগবোৰ
ফুলিব ফুল, ধৰিব ফল, সেই
তৰু তৃণৰ নপৰে ওৰ॥
৩২•এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
