এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ক’লে গৈ থাকা আগুৱাই, থমকি নলৈ
সাগৰৰ নামীৰ কোনো সীমা নাই
সোনকালে যোৱাগৈ পোহৰকণ থাকোতেই
পোনাটিৰে সতে মনৰ মানুহজনী
আছে চাগে ডিঙি মেলি বাটলৈ চাই॥ ❖
সপোন সৰগ
বিধাতাই সাজি দিলে দেহে প্ৰতি ঘৰখন
নেৰাখি প্ৰভেদ তাত চুলিৰো সমান
কোঠালি শুৱনি কৰি থৈ বিভিন্ন কীৰ্তিমান
মৰততে সৰগ তাকে কৰিব প্ৰমাণ।
দুৰাচাৰ, দুৰ্গতিৰ আগমন হ’ল
সাজ সজ্জা সকলো চুৰ কৰি নিলে
মায়াজাল বহুৱাই প্ৰলোভন দিলে
বিধিৰ ইচ্ছাবোৰ কেনিবা বিপথে গ’ল।
হিংসাই ঠাই ল’লে ঘৰৰ চুকে কোণে
তাকে দেখি মানৱতা আঁতৰি পলাল
যত্নৰ অভাৱতে উয়ে বাহ ল’লে
দেখুৱাই দিবলৈকো মহাত্মা নোলাল!
আজি ভগা ছিগা ঘৰবোৰ মৰত সজায়
সপোনৰ সৰগখনো গ’ল যে হেৰাই
জাগা হে মানৱ জাতি থাকোতে সময়
অনিবাৰ্য্য নহ’লে এক বিধ্বংসী প্ৰলয়॥ ❖
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ১৩৩
