এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ভোগালীৰ দুৰ্ভোগ
এইবাৰ ভোগালীত মেজিৰ জুই
আগতীয়াকৈ জ্বলিল চোন
হেঁপাহৰ ঘৰটো চকুৰ পচাৰতে
ধোঁৱাৰ কুণ্ডলিত উৰিল সতকাই
লগতে চকুলোৰ বাষ্পলৈ,
উফৰিল ফিৰিঙতি জ্বলিল সপোন
দগ্ধ হ’ল দেহাটো জীয়াই
স্নেহৰ বান্ধোন সোলোক-ঢেলোক হ’ল
মেজিটো আগুৰি ধৰি দুষ্কৃতিকাৰীয়ে
দিয়ে চোৱা তাণ্ডৱ নাচোন।
কাৰ বাবে, কিহলৈ ভোগালীক আদৰো বাৰু
কাষতযে পোনাকণ নাই।
সান্দহ খুন্দিবলে ঢেকীও যে নাই
গিৰিহঁতো ক’ৰবাত আছেগৈ পলাই
জীৱনৰে নিশ্চয়তা নাই।
হঠাৎ জোকাৰ, আজি উৰুকা দেউতা
ব’লা বজাৰলৈ যাওঁ
চেঁচা উলাহত মোনাটো উঠিল হাতত
জীৱনৰ গাড়ীখন চলিব নিশ্চয়
মাছ বা পাওঁ নে নাপাওঁ? ❖
১২৬ • এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
