এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সূৰ্য নমস্কাৰ
তপন তুমি, উৎস মিঠা উত্তাপৰ
অখণ্ড চালিকা শক্তি জীবন নাটৰ
হিমালয় শিখৰত উৰাই নিচান
বোৱালা অমৃতধাৰা ওপচাই প্ৰাণ।
তুমি পুৱাৰ ৰবি, আশাৰ সপোন
অশ্ৰুসিক্ত হাঁহাকাৰ ঠুনুকা দাপোন
প্ৰকাশে তোমাৰ আনে নৱ উচ্ছ্বাস
মৃতপ্ৰায় কোযে লয় শাস প্ৰশ্বাস।
তপ্ত সূৰ্য তুমি, কালজয়ী, অবিনাশী
বিনাশী শক্তিৰে জিনা ধ্বংসৰ প্ৰয়াসী
লেকেটীয়া কিট্বোৰ শ্বাসৰুদ্ধ কবি,
আনি দিয়া মৰুভূত মায়াৰ নগৰী।
তুমি হেঙুল বেলি, নয়নভিৰাম
জোন, তৰা সকলোটি কৰি দিয়া ম্লান
লক্ষ্য সুৰুযমুখীৰ বলিয়া প্ৰেমৰ
পিছে পিছে ঘুৰিও যে নালাগে ভাগৰ।
তুমি ভাস্কৰ, ভানু, তুমি দিবাকৰ
দেদীপ্যমান, অনাদি অনন্ত কালৰ
কেউদিশে দেখো মাথো তোমাৰেই চিন
অবিহনে তুমি হ’ব তোমাতেই লীন্॥ ❖
১১২ • এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
