এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অভিমান
শুনাচোন ফুলপাহে কৈছেনো কি
ধূলিৰে ধূসৰ আজি মোৰ পৃথিৱী
পুৱাৰ বেলিটি নিৰ্লিপ্ত, মলিয়ন
লুপ্তপ্ৰায় সেই তেজস্বী বৰণ
হলাহল নিচাশক্ত, অস্থিৰ চলন
বিষবাষ্প অনৰ্গল হয় বিকিৰণ।
কিনো চাই সুঁৱৰিম শৈশৱৰ হাঁহি
আদৰিম আথে বেথে মেলি লৈ পাহি
উমলিম হালি জালি হৃদয় জুৰাই
ৰ’দ ছাঁয়া বাগি দিম ছেগ বুজি চাই
ভ্ৰমৰৰ প্ৰস্তাৱত সঁহাৰি জনাই
যাচিম অমিয়া মধু বুকু উদঙাই।
সন্ধিয়াৰ বেলিটিও লাজুক অতি
নাই কাণসাৰ মোৰ অস্তিত্বৰ প্ৰতি
মেঘৰ আঁৰে আঁৰে মুখখন গুজি
ঘৰমুখে আগবাঢ়ে এখুজি দুখুজি
মই আজি সঙ্গীহীন বিষাদ জৰ্জৰ
কঢ়িয়াই অভিমানী মনৰ খবৰ। ❖
১০০ • এজন ডাক্তৰৰ কবিতা
