এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ধনগুলৈ
মানৱ অধিকাৰ নহয় জানো
মাথো মানৱৰ বাবে
তেন্তে কিয় আওৰায় বাৰে বাৰে
সেই একেটাই পাঠ
ক্ষমাদান, মুক্তিৰ তুলুঙা যুক্তি
নৰপিশাচৰ বাবে
কৰে বহুৱালি, চিঞৰি গগন ফালে
বকে পাগল প্ৰলাপ;
প্ৰতিবাদী পছোৱাত সৰে ফুলপাহ।
পিশাচৰ বুকু হয় ডাঠ।
হাত-ভৰি, চকু কাণ, নাক হয় জানো
বৈধ, পূৰ্ণ সংজ্ঞা মানৱৰ
অহিংসা মন্ত্ৰ বিনে সিয়ে সজায়
ৰূপ দৈত্য দানৱৰ,
অসহ্য ভৰত কঁপে বসুমতী আই
নাই, কাণসাৰ নাই;
অধিকাৰ সাব্যস্ত মাথো লক্ষ্য এটাই
যুক্তিৰ সমাদৰ নাই
বৰ্বৰতাৰ এয়া যে আধুনিক পাঠ
দুৰ্বোধ্য অল্প মানৱৰ। ❖
এজন ডাক্তৰৰ কবিতা • ৯৯
