এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৩
অসমীয়া মহাভাৰত।
সেবকিনী মানিয়োক, যদি দয়া আছে মোক,
সুমৰিবা কেশ ডালি মোৰ॥
মাধৱেও হাত তুলি, দ্ৰোপদীৰ কেশ ডালি,
মেলি মেলি চাইলা ভাল কৰি।
বহু দীৰ্ঘ মনোৰম, ময়ুৰৰ পুচ্ছ সম,
পটন্তৰে নাই যাক সৰি॥ ১৮৪
ৰাজসুই অভিষেক, ৰাজ ভাৰ্য্যা সহস্ৰেক,
যাৰ খোপা পূজিলা হৰিষে॥
মাধবে মেলিলা যদি, দ্ৰোপদীৰ কেশ ডালি,
সেহি ঘ্ৰাণ দশো দিশে বহে।
কেশৰ সুৰভি ঘ্ৰাণে, সমস্তে আমোদ ভৈল,
চাহি আছৈ নৃপতি সকলে।
কৃষ্ণৰ চৰণ খানি, কান্দি কান্দি যজ্ঞসেনী',
তিয়াইলন্ত নয়নৰ জলে॥ ১৮৫
বিপ্ৰমধ্যে সাৰোদ্ধাৰ, কবি চূড়ামণি যাৰ,
নাম ভৈল কুল প্ৰকাশক।
অদ্যাপি যশস্যা ৰৈল, উপাসন্তে কাল গৈল,
ভক্তি ভাৱে শ্ৰীহৰি হৰক॥
তানে জ্যোষ্ঠ পুত্ৰ শান্ত, গোবি দক উপাসন্ত,
ভাগৱত শাস্ত্ৰে যাৰ ৰতি।
