এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫৯
অসমীয়া মহাভাৰত
মাতৃৰ দোষত থাকি কুৰু সমাজত।
ভীষ্মৰ গালিক মই সহিবোঁহোঁঁ কত॥৭৩৫
ভীষ্মে বোলে শুন আৰে কৰ্ণ দুৰাচাৰ।
নাই পিতা মতা তই তনয় কাহাৰ॥
কিবা অধমত জাত উত্তমত হন্তে।
নাজানিয়া আমাক ছোৱস কেনমতে॥৭৩৬
যাৰ মাতৃ দুষ্টা প্ৰভূ কহো তযু আগে।
উপজি মৰোক তাৰ জীবাক নলাগে॥
অনুমানে জানো মই অভিপ্ৰায় যত।
ভূমী ভাৰ সংহাৰ কৰিব সমৰত॥৭৩৭
যুদ্ধ চলে বধিলে ৰাখন্তা কেৱ নাই।
আমি চাৰি জন ভৈলো কলঙ্কৰ ঘাই॥
দুঃসাশন দোৰ্য্যোধন শকুনি মই চাৰি।
আমি সবে ভৈলো মাত্ৰ কলঙ্কৰ ভাৰি॥৭৩৮
কালে আসি পিড়িলে ৰাখন্তা কেৱনাই।
কুৰু বংশ সমস্তে কৰিবা তুমি ঠাই॥
তুমি নোহা মনুষ্য সাক্ষাতে নাৰায়ণ।
অল্পতে মিলাবা কুৰু পাণ্ডৱৰ ৰণ॥৭৩৯
নানা বিধ উৎপাত দেখিয়া ঠাই ঠাই।
প্ৰজা নষ্ট হুইব হেন কাৰণত পাই॥
